Het steeds weer uitstellen van het schrijven van een blog zorgt ervoor dat jullie steeds van die hompen tekst voorgeschoteld krijgen. Ook deze keer is er weer genoeg gebeurd om jullie eventjes zoet te houden, dus als je tijd en zin hebt, lees gerust verder.

Terwijl in Leiden het jaar al ten einde was gelopen, moesten bij ons de tentamens nog beginnen. Ter voorbereiding van het tentamen voor Material Culture heb ik alles nog een keer doorgebladerd, maar echt leren was niet nodig als je een beetje actief had opgelet tijdens de colleges. Een ander onderdeel van de voorbereiding was het avondje drinken met de docente van het vak, wat overigens een zeer geslaagde avond was. Zij heeft ons zelfs nog even vergezeld bij de karaoke, maar er is helaas geen Pools nummer bij haar uitgekomen. Ik snap 't eigenlijk ook wel. Als docente aan de universiteit en onderzoeker ga je natuurlijk niet stomdronken in zo'n microfoon staan lallen. Dat had natuurlijk wel leuk geweest, dus volgende keer beter... Overigens is het tentamen erg goed gegaan. Ik had zowaar een negen.

Ook voor de taalvakken hebben we afgelopen week een tentamen afgelegd. Op zich was het allemaal best wel te doen, alleen moet ik eerlijk zeggen dat ik wat meer van mezelf had verwacht. Ik weet gewoon dat ik beter kan, en zeker omdat ik hier o.a. gekomen ben om mijn taalvaardigheid te verbeteren was het enigszins teleurstellend dat ik enkele keren een beetje stilviel bij mijn conversatie tentamen. Ik moet maar gewoon de cijfers afwachten en misschien niet zo streng zijn voor mezelf. In ieder geval ben ik blij dat de tentamens achter de rug zijn en ik mijn tijd hier genietend kan afmaken.

Wat betreft vermaak zijn het ook weer een goede twee weken geweest. Zo hebben we met de hele klas een bezoek gebracht aan de Kikkomanfabriek, zijn we met z'n allen naar een aquarium geweest, heb ik laatst in een supervette achtbaan gezeten en heb ik met een aantal de Tokyo Tower eindelijk eens 'beklommen'. Verder ook nog Odaiba bezocht, waar o.a. programma's voor Fuji Television worden opgenomen en ik ben slachtoffer geweest van een ware shopping spree, mijn kamer ligt echt vol met troep.

Kikkoman is de producent van het flesje sojasaus wat je vast wel in je keukenkastje hebt staan. En zo niet, dan ken je het vast wel; het is dat flesje met een zandlopervorm en een rode gietdop erop. In ieder geval, het was al eerder bedoeling geweest om de fabriek te bezoeken, maar vanwege de Mexicaanse griep werd het bezoek door Kikkoman zelf afgeblazen. Nu was Kikkoman echter wel bereid om het bezoek later plaats te laten vinden, een beetje vreemd aangezien er alleen maar meer griepgevallen zijn en zelfs fase 6 is afgekondigd. Maar ja, 'De media besteed er geen aandacht meer zijn, dus zal het wel goed zitten', dachten ze vast.

Hoewel het verder wel een leuk bezoek was, viel het in mijn optiek een beetje tegen in vergelijking met het bezoek aan Nissan. We hebben een aantal filmpjes gezien (de introductie was zelfs in het Nederlands) en ook genoeg uitleg gehad, maar juist weinig gezien van de machines, automaten en productiekamers. Wel hebben we allemaal een flesje Kikkoman gehad (alsof ik die thuis nog niet had :p) en hebben een nieuwe Kikkoman-ijs ervaring opgedaan! Wanneer je namelijk een paar druppels sojasaus (wat dus normaal zout is) toevoegt aan softijs, krijgt het softijs een caramel smaak! De meningen in de groep waren verdeeld over of het ijs lekker smaakte of niet, maar ik vond het in ieder geval heerlijk. Voortaan dus allemaal met je eigen Kikkomanflesje de stad, want dan kun je je eigen caramel-ijsje maken.

Al een paar keer ben ik langs die verschrikkelijk lelijke Tokyo Tower gelopen. Drie jaar geleden zag ik hem voor het eerst en toen ik hem dus laatst weer zag bedacht ik me eigenlijk hoe lelijk dat ding is. Het ding mist de totale sfeer van wat de Eiffel Toren wel heeft. Daarbij staan er veels te veel hoge gebouwen omheen en is het dus qua hoogte helemaal niks in vergelijking met de rest van Tokio (hoewel de Tokyo Tower zelf groter is dan de Eiffel Toren). Ik heb nooit echt de drang gehad om hem te beklimmen, maar omdat de Eiffel Toren vorig jaar in November voor onze neus sloot en de Tokyo Tower OOK al een aantal weken geleden voor onze neus dichtging had ik mijn zinnen er toch op gezet. Een aantal hadden laatst het plan om hem te bezoeken en ik ben dus meegegaan, en ik moet zeggen, ik heb er absoluut geen spijt van! Juist omdat ie wat kleiner is dan alle andere grote gebouwen in Tokio was het zo leuk om eens vanuit een ander punt de stad te kunnen bekijken. In plaats van dat je vanuit de grote Mori Tower in Roppongi Hills neerkijkt op alle gebouwen kon ik nu eens tegen alle gebouwen aan kijken. Het was dus een hele andere ervaring en heeft weer een aantal leuke foto's opgeleverd (die ik overigens nog niet heb ontvangen van mijn klasgenoten :@).. Die houden jullie dus nog te goed.

Zoals ik al zei, we hebben nog een hartstikke leuk aquarium bezocht. Niet zomaar, maar ter gelegenheid van Marit's eenentwintigste verjaardag. Het aquarium bevind zich in de buurt van Shinagawa en staat bekend als een van de beste in Tokio. Dat beloofde dus veel goeds en dat hebben we ook zeker gekregen. Sea Life in Scheveningen is al lomp, maar na dit bezoek nog veel lomper. Ze hadden hier tenminste echt mooie vissen en ook leuke dingen om te zien. Ik heb mijn hand nog laten aanvreten door kleine visjes en dat is best een 'lekker ' gevoel moet ik zeggen. ^_^ Ook de dolfijnenshow en zeeleeuwen show was best indrukwekkend. Ik had zoiets weleens gezien, maar het is echt zo bijzonder als je bedenkt wat je die beesten allemaal kunt leren. Wat ook bijzonder was, waren de reacties van het Japanse publiek. Japanners hebben de neiging om met kleine kreetjes hun gevoel te uiten, en de 'heeeeee's, 'eeeeeeh's, 'ooooh's en alle andere kreten van verbazing vlogen ons om de oren. We hebben de dag goed afgesloten in Shimokitazawa, ongetwijfeld een van de leukste wijken in Tokio. We zijn bij een goede Izakaya beland, waar je veel kreeg voor weinig geld en ik heb mezelf letterlijk misselijk gegeten.

Een deel van de groep was een tijdje geleden toen zij kaartjes gingen halen voor de honkbalwedstrijd al in de achtbaan bij de Tokyo Dome geweest. Helaas is dat ritje toen aan mij voorbijgegaan, maar de achtbaan stond zeker nog op mijn things to do-list. Marit dacht er hetzelfde over en ik ben dus met haar afgelopen week richting de Tokyo Dome gegaan om onze wens in vervulling te laten gaan. :p Naast de Tokyo Dome bevindt zich een klein pretparkje met de Thunder Dolphin achtbaan, wildwaterbaan, schietpaal, draaimolen, etc. Om even een impressie te geven, de Thunder Dolphin Rollecoaster is 80 meter hoog, de Golitah 47 meter, en daarbij gaat deze achtbaan nog eens 20 km/h harder dan de Golitah. We zaten in het voorste karretje en het was echt gaaf, serieus. Mijn haar stond recht naar achter toen we eenmaal stil stonden en een groot deel van de tijd wist ik echt niet bij welk deel van de baan we nou waren. We gingen ook nog een stuk over het dak van het winkelcentrum van de Tokyo Dome en er was zelfs een gat in het dak waar we deels doorheengingen.

Verder ben ik dus afgelopen vrijdag na de taaltentamens naar Odaiba geweest, en hoewel we een leuke dag hebben gehad moet ik zeggen dat het best wel saai is daar. Odaiba is een kunstmatig eiland in de baai van Tokio. Je kunt er heen met de monorail die over de Rainbow Bridge heen gaat. Best een leuk ritje en vooral 's avonds erg mooi. Verder hebben we daar het Vrijheidsbeeld gezien (die Japanners apen ook alles na), gezeten in een van de grootste reuzenratten ter wereld en zijn we naar het gebouw van Fuji Television geweest. Voor de liefhebbers onder ons van moderne architectuur, het gebouw hiervan is ontworpen door Kenzo Tange. Ik ben zelf in ieder geval altijd erg onder de indruk van deze man zijn ontwerpen.

Vanuit de grote globe in het gebouw van Fuji Television wederom een view gedaan (ik geloof dat ik nu echt ALLE views heb gedaan die je kunt doen in Tokio) en rondgelopen door het gebouw zelf. Je kon namelijk de studio's zien door een glas waar programma's werden opgenomen, en aangezien hetzelfde programma in Japan bijna elke aflevering een ander decor heeft was het best leuk om te zien dat ze van zo'n lege ruimte zoiets 'moois' maken. Helaas werden er op dat moment niet echt boeiende programma's opgenomen en was alles wat er was ter voorbereiding van een opname. Was hebben dus alleen maar een volleybaldecor gezien en een showdecor...

Nou, dat was eigenlijk zo'n beetje de beschrijving van de afgelopen twee weken hier. Natuurlijk moet je niet de karaokesessie van gister en alle keren uit eten vergeten, maar daar hebben jullie nu al zoveel over gelezen, het heeft weinig zin om daar nog over te schrijven. Ik heb wel JUMBO GYOZA gegeten. Je kent ze wel, die Chinese dumplings, maar dan dus in reuze formaat. Het restaurant is blijkbaar heel bekend in Tokio, want overal hingen er artikeltjes op de muur waarin ze genoemd werden.

Hoewel ik hier nog wel een klein maandje ben, ben ik toch alvast dingetjes aan het voorbereiden voor mijn vertrek. Ik heb nu nog een week school waarin we leuke dingen gaan doen (haal leuk maar weg, want we moeten een presentatie doen van ons onderzoek voor Material Culture :S), daarna een week vrij in Tokio en vervolgens ben ik tien dagen bij mijn gastgezin in Toyama. Er moet dus nog veel geregeld worden voor vertrek en ik ben zo langzamerhand de dozen aan het inpakken die ik op wil gaan sturen. Daarbij moeten er natuurlijk nog souvenirs gekocht worden. Mocht je trouwens het idee hebben dat je een souvenir verdient, maar niks krijgt, dat komt doordat ik geen overgewicht wil. Je krijgt dan in Nederland wel een paar stokjes van me. De vaste lezers onder jullie krijgen natuurlijk wel iets. :p want ik hou hier uiteraard een lijstje bij met hoeveel keer iedereen heeft gereageerd en wie er dus wat verdient. ;-) Ik ga nu foto's uploaden, dus tegen de tijd dat je dit checkt staan ze er vast en zeker op. Ze zijn het waard, dus vergeet het niet om te kijken. ;-)

Lieve mensen, ik spreek jullie gauw weer en ik zie jullie zelfs binnenkort weer!

LuckyLuc