Terwijl Tokio ondersteboven was van het feit dat één van de leden van SMAP (een popgroep) op straat zijn kleding had uitgetrokken omdat hij dronken was, en veel Japanners vast voor de buis zaten om de persconferentie waarin hij zijn uitgebreide excuses aanbood te volgen, waren wij in ieder geval met de hele groep gezellig aan 't bowlen in Ikebukuro. Dit alles was nog steeds ter gelegenheid van mijn verjaardag, en hierdoor ben ik op de bowlingbaan en tijdens het eten ervoor overladen met leuke cadeaus; een cd, konijnenoren & neus waarmee ik met een druk op de knop een konijnen/alien geluid creëer, een mooie muismat waarvan ik later nog wel foto's online zal zetten (ik heb alleen geen muis), phonestraps, en nog meer. Heerlijk, zo verwend worden. Vervolgens moesten we ons natuurlijk wel gaan richten op waar we voor gekomen waren, bowlen. Om het bowling-thema erin te houden kropen Nick en ik toch nog eventjes in het kegelpak (zie foto's). Het eerste potje op onze baan heb ik uiteraard gewonnen. Daarentegen ging het tweede potje bar en bar slecht. Sebastian (een van mijn klasgenoten) bleek een natuurtalent.
Wat betreft eten was ik de afgelopen dagen goed op gang. Okonomiyaki, een soort pannenkoek met hartige ingrediënten (bv. Kaas, vlees, groenten, garnalen, een mix hiervan, etc.) die je zelf op de bakplaat voor je klaarmaakt, is er zelfs twee keer bij me ingegaan de afgelopen dagen. Als mijn verhaaltje niet zo tot je verbeelding spreekt raad ik toch aan om de fotolink te volgen, want de mooiste (eet)momenten zijn natuurlijk door mij of één van mijn lieftallige klasgenootjes vastgelegd. Verder ben ik gister bij de MOS burger beland, een Japanse fastfoodketen, maar dan ongeveer 1000x lekkerder dan de McDonalds. Ik ben er heilig van overtuigd dat het voedsel daar van hogere kwaliteit is en veel verser. Tenminste, zo proeft ‘t. Ik kan er natuurlijk ingestonken zijn, en het idee dat Japanners gezond voedsel eten iets teveel als waarheid heb aangenomen. Dat neemt niet weg dat het gewoon lekker was. Dus, mocht je nog eens in Japan op zoek zijn naar een vette hap, verkies deze tent boven de rest.
Het entertainmentgehalte was de afgelopen dagen hoog. Zo ben ik zondag met Diana, Dorian en Michelle heel de dag naar Harajuku geweest, en hebben we flink wat vreemde dingen gezien (ook hier, zie foto's). Op de brug naast Harajuku-station staan cosplayers. Dit zijn mensen die zich graag in opmerkelijke, excentrieke gewaden hullen, om vervolgens zich te laten bekijken door de menigte die zich rond het station begeeft. Dit hele gebeuren stelde me echter wel een beetje teleur. Er waren minder ‘figuren' dan ik had verwacht en daarbij waren ze redelijk agressief naar mensen die foto's probeerden te maken, terwijl deze mensen er juist om bekend staan/stonden(?) graag op de foto te willen, en in de spotlights te staan. De cosplayers die niet agressief waren, die zaten met hun rug naar het publiek. Echter, sommige toeristen waren zo slim om ze met een smoesje als 'ik ben fotograaf voor dit en dit modeblad...' eruit te lokken, zodat ik uiteindelijk toch nog wat foto's kon maken. Natuurlijk wilden ze allemaal wel degelijk in de spotlights staan, want anders ga je niet in je Victoriaanse jurk op en brug zitten natuurlijk. Kortom, aanstellers dus.
In Yoyogi-park, vlak naast de cosplayers bevonden zich de Rockabilly's, die alsof ze net uit Grease kwamen stappen zich leken voor te bereiden op een twist. De dans zelf hebben we uiteindelijk nooit gezien en is er misschien ook nooit geweest.
Verder hebben we gezworven door de rest van Harajuku, en vooral de straatjes achteraf bleken leuker dan de hoofdstraat! De ambiance was hier beter, de kleding modieuzer, alleen de prijzen wat hoger. Niet echt veel gekocht dus, maar wel een retro-paars vest, echt een vet ding. Om nog maar even op het entertainmentgehalte terug te komen, ik word een tv-ster! Samen met Dorian, Michelle en Diana kwamen we terecht bij een heel apart huis, wat duidelijk als kunstvoorwerp diende. Eenmaal dichterbij gekomen, bleek het hele huis gevuld met kunst en functioneerde het als gratis gallery. Normaal ben ik niet echt van de kunst, maar ik moet zeggen, het zag er indrukwekkend uit. We hebben dus binnen een kijkje genomen, en voordat we het wisten stond er een cameraploeg voor ons neus, met Engels tolk die ons vriendelijk vroegen of ze ons mochten filmen terwijl we door het huis wandelden en van de kunst genoten. Het moest allemaal zo natuurlijk mogelijk lijken en het mocht natuurlijk niet opvallen dat gevuld werden. Daar liepen we dan, als een stel kunstliefhebbers baanden we ons een weg door de gallery, en terwijl er een cameraman, producent, tolk en geluidsman naast ons stonden konden we nog geen eens vragen welke kant we in het huis op moesten toen bleek dat we de weg een beetje kwijt waren, dat zou natuurlijk niet meer natuurlijk geweest zijn. Vervolgens werden we een beetje voor het blok gezet, want werden we geïnterviewd (dit zat niet in de deal). . . Na het beantwoorden van verschillende vragen over de gallery was het klaar. We verdwenen filmachtig uit beeld, en liepen (toen we wisten dat de camera uitstond) weer terug om te vragen wanneer we uitgezonden zouden worden. Mocht je Japanse kanalen hebben, we zijn zaterdag 2 mei om 7:30 pm te zien op het Nationale NHK kanaal in een documentaire over de gallery. Geweldig niet?
Verder heb ik nog een paar kleine dingetjes. Diana en ik zijn getuigen geweest van een Japanse bruiloftsceremonie (een deel ervan). De bruid in kimono, haar man en wat gevolg kwamen aanschrijden, liepen de schrijn uit, en vervolgens weer in. Natuurlijk zal dit wel zo zijn redenen hebben. Verder zijn we naar de lievelingswinkel van Dorian en Michelle geweest, Diana en ik waren stomverbaasd en zagen een gat in de markt voor in Nederland. Het was een winkel van een bepaald recordlabel waarin niets anders dan plaatjes, foto's en posters verkocht werden van artiesten van dat label. Er waren jonge meisjes, oudere meisjes, moeders, oma's, hondjes die op commando (???? haitteru) in tasjes gingen zitten, en allemaal, behalve de laatste categorie, streden zij om een plekje bij de mooiste foto's om vervolgens hun bestellijstje compleet te kunnen maken en hun bestelling af te kunnen halen bij de balie. Daadwerkelijk een bizar iets, wat best nog weleens succesvol zou kunnen zijn in Nederland.
Nou, volgens mij begin ik steeds langer te schrijven, en beginnen jullie steeds moeier van mij te worden. Toch vind ik het altijd weer leuk om de reacties te lezen, de e-mailtjes te krijgen, etc. Dus ook deze keer weer, bedankt voor 't lezen, en vergeet de foto's niet te checken!

HOOOI

http://s685.photobucket.com/albums/vv218/luckylucinjapan/